3D printen helpt chirurgen Brunelli plastiek ingreep te oefenen
3D printen wordt vaak genoemd als een sleuteltechnologie in de smart industry samenleving. Zuyd Hogeschool toonde onlangs op RapidPro hiervan een goed voorbeeld. Een simulator voor chirurgen die willen oefenen voor een Brunelli plastiek, ontwikkeld door studenten van de Limburgse hogeschool.
Studenten Zuyd Hogeschool ontwikkelen simulator voor chirurgen
Brunelli plastiek is een operatieve ingreep aan de pols. De pols bestaat uit acht botjes die door zogenoemde ligamenten met elkaar verbonden zijn. Deze kunnen scheuren waardoor het polsgewricht instabiel wordt wat op termijn tot pijnklachten bij de patiënt leidt. Met een operatieve ingreep, de Brunelli plastiek, gebruikt de chirurg een deel van de buigpees om de functie van het ligament te herstellen. Hiervoor moet hij een knoop leggen.
Oefenen met simulator
Dit is een vrij precisie ingreep. Als de operatie niet goed wordt gedaan, zijn de gevolgen voor de rest van het weefsel ernstiger. De ruimte tussen de botjes, ligamenten en buigpezen is heel beperkt. Daarnaast mag de chirurg niet teveel druk uitoefenen. Bovendien worden deze operaties niet zo vaak uitgevoerd, dus niet alle chirurgen hebben er ervaring mee. Om probleemloos te kunnen oefenen hebben de studenten van Zuyd Hogeschool een simulator gebouwd. Sensoren, een kleine camera en een open source Arduino board registeren de druk en precisie waarmee de chirurg oefent. Op een klein beeldscherm krijgt de arts direct feedback. Het geheel zit in een draagkoffer, omdat het idee is dat deze door meerdere ziekenhuizen gebruikt kan worden om te oefenen.
Personalisatie dankzij 3D printen?
De botjes in de pols zijn 3D geprint met een FDM printer, evenals de houder waarin het hand en polsgewricht zijn opgespannen. Voor de studenten van de Limburgse hogeschool was de opdracht om een werkend concept te maken. Daarin zijn ze geslaagd. Je zou de combinatie met 3D printen nog verder kunnen doortrekken door het polsgewricht en de hand van de patiënt te 3D printen. Daarmee kan een chirurg nog nauwkeuriger oefenen, omdat hij dan op een kunstmatig gewricht oefent dat er precies hetzelfde uitziet als hij later tijdens de operatie ziet.
