3D bioprinten van kraakbeen binnen vijf jaar haalbaar

Binnen vijf jaar kan er huidweefsel en kraakbeen voor patiënten 3D worden geprint. Bot 3D bioprinten zal dan de volgende stap zijn, verwacht Lorenzo Maroni, associate professor van het Merln instituut, verbonden aan Maastricht University.

 

Onderzoekers Maastricht University optimistisch over evolutie 3D printen

Lorenzo Maroni doet deze uitspraken in een interview met het blad Praktijk, dat het Maastricht Universitair Medisch Centrum uitgeeft voor huisartsen en andere verwijzers. Thema van deze uitgave is 3D. De associate professor van de universiteit Maastricht houdt zich al langere tijd bezig met 3D printtechnologie.

 

Kleinschalige prothesen nu al bioprinten

Hij constateert dat de technologie met enorme stappen vooruit gaat. “We zijn de afgelopen jaren getuige geweest van een enorme vooruitgang met bioprintmethodes. Daardoor kunnen we op dit moment al kleinschalige biologische prothesen printen voor een aantal verschillende toepassingen, zoals bloedvaten en zenuwbaangeleiders.” Maroni zegt verder dat het 3D printen van kraakbeen momenteel in de pre-klinische fase zit. De grote uitdaging is volgens hem het terugdringen van het risico op afstoting door het lichaam. Het lichaam kan namelijk reageren op de lichaamsvreemde stoffen in gebioprinte prothesen. Daarnaast benadrukt hij dat het belangrijk is wet- en regelgeving aan te passen.

 

Wetgeving remt ontwikkeling af

In hetzelfde blad komt ook Chris Arts, onderzoeker bij de afdeling Orthopedie van het Maastricht UMC+ aan het woord. Hij schat dat het zeker nog tien jaar zal duren voordat tijdens de operatie een ontbrekend 3D stuk wordt geprint, dat dan ingebracht wordt in de patiënt. Ook hij legt de vinger op het achterblijven van wet- en regelgeving rondom 3D bioprinten. “Het ontbreken van regelgeving houdt toepassing bij klinische patiënten op dit moment nog tegen. Kleinschalige toepassingen waarbij het risico beperkt is, doen we, zoals het printen van voetzooltjes en het printen van een mal voor knieoperaties.” Het gaat met name om aansprakelijksheidsvraagstukken. Wat nog niet gedaan wordt, maar wel mogelijk is volgens Arts, is het herstellen van botdefecten door het beschadigde deel te reconstrueren en te bioprinten.

 

Levend weefsel 3D printen

De volgende stap is volgens hem het volledig 3D printen van prothesen, zoals heupprothesen. Bij dit laatste spelen wel nog uitdagingen op het vlak van mechanische eigenschappen. Chris Arts zegt dat de ontwikkeling niet meer te stoppen is. “Nu hebben we het nog over polyethyleen, straks gaat het om levend weefsel. De potentie is enorm.”